<kuid:523:400> SA-STA Red Hen

Тип: traincar
Опубликовано: 14.07.2020 8:59:15
Скачиваний: 156
Размер: 545.1 kB

Скачать

Дизель-гидравлические локомотивы класса 400

Дизельные локомотивы впервые появились на Южноавстралийских дорогах в 1920-х годах. Возникла необходимость реабилитировать государственные железные дороги; одна из главных реформ спецуполномоченного У.А. Уэбба заключалась в удешевлении пассажирских перевозок.

Локомотивы моделей 55 и 75 справлялись с обычными рейсами и эффективно дейстовали в сельской местности, однако невозможность их использования в связке не позволяла использовать их в часы пик. Эту проблему могла бы решить электрификация городской железнодорожной сети, однако Уэбба остановила дороговизна такой модификации.

Прошла почти четверть века после возвращения Уэбба в США, когда правительство стало сокращать применение паровозов на пригородных маршрутах и вкладывать деньги в строительство дизель-гидравлических локомотивов.

Локомотивы класса 300 имели кабину машиниста только с одной стороны и могли использоваться в группах. Они нашли широкое применение и нравились пассажирам, поскольку были более 'чистой' альтернативой паровозам. К тому же 'трехсотые' значительно быстрее разгонялись - машинистам понадобилось некоторое время, чтобы к этому привыкнуть, но вскоре они по достоинству оценили новые локомотивы.

Локомотивы класса 400 строили параллельно со второй и третьей партиями класса 300. Их эксплуатация началась в 1959 году. Внешне 'четырехсотые' очень походили на своих предшественников, но отличались тем, что могли работать и по отдельности, так как были оснащены двумя кабинами, спереди и сзади.

Первоначально локомотивы класса 300 и 400 красили в 'королевский красный' с серебряной крышей, но ее было трудно поддерживать в чистоте, и скоро крышу тоже стали красить в красный. Следуя традиции, железнодорожники наделили и эти локомотивы прозвищем; они до сих пор известны как 'Красные курочки'.

Между 1959 и 1971 годами было выпущено 37 локомотивов класса 400. Сейчас они практически все списаны, хотя несколько локомотивов сохранено австралийскими историческими обществами.

Модель: Класс 400
Мощность: 163 кВт
Двигатель: 2 x GM 6-71
Максимальная скорость: 113 км/ч
Год выпуска: 1959
Тяговое усилие: 191кН при 17,7км/ч
Диаметр колеса: 1,02 м
Длина: 20 м
Вес: 42,5 т
Пассажирских мест: 80

config.txt:

origin                                  "AU"
bogey                                   <kuid:523:401>
kuid                                    <kuid:523:400>
fonts                                   1
engine                                  1
interior                                <kuid:-10:172>
mass                                    104326
company                                 "SAR"
name                                    "SA-STA Red Hen"
kind                                    "traincar"
running-numbers
{
  rn-0                                  "#   408"
  rn-1                                  "#   413"
  rn-2                                  "#   427"
  rn-3                                  "#   432"
}
smoke_shade                             0.13
smoke_random                            2.5
smoke_slowlife                          6
smoke_fastlife                          0.8
smoke_height                            2
smoke_fastspeed                         2.5
enginespec                              <kuid:523:402>
enginesound                             <kuid:523:100432>
hornsound                               <kuid:523:100433>
description                             "400 Class Diesel Hydraulic Railcars

Diesel railcars first succesfully appeared on South Australian tracks during the 1920's.  Faced with the task of rehabilitating an ailing government railway; one of the reforms of Chief Commissioner W.A.Webb was to reduce costs on steam hauled passenger services.

The Model 55 and 75 railcars of the era were an effective solution for off peah & country services; but their inability to work as multiple units made them ineffective for peak hour commuter services.  Electrification of the urban network would have been the ultimate solution; but as Webb pointed out the cost was prohibitive.

It wasn't until nearly 25 years after Webb returned to the USA that Government  reformed the use of steam on suburban services; and it authorised the construction of a fleet of diesel- hydraulic railcars.

The 300 Class railcars were single ended, and could be operated in sets of 2 or more units, often working in pairs seperated by a trailer.  The introduction of these railcars immediately impacted upon suburban services, and they were popular with the public as a cleaner alternative to steam hauled services.  Further their performance in acceleration was far greater than that of steam hauled services, and for the drivers it took some getting used to.

The 400 Class were built alongside the second and third batches of 300 Class railcars, the first entering service in 1959.  While visually very similar, a design feature is their ability to be worked as single units; having driving compartments at both ends.

The 300 & 400 Class railcars were originally painted in Regal Red with silver roof;  though prblems with keeping the roof clean resulted in red being applied to the rooves also.  True to fashion, railwaymen nicknamed these railcars 'Red Hens'; and by this name they became commonly known to the public.

37 of these 400 Class railcars entered service between 1959 and 1971. Today, all have been withdrawn, though there are several units which have been preserved for use by Historical Societies in Australia.

Model: 400 Class
Year: 1959
Engine: 2 x GM 6-71
Power: 163kW
Continuous Tractive Effort: 191kN @ 17.7km/hr
Max Speed: 113 km/h
Driving Wheel Diameter: 1.02m
Length: 20m
weight: 42.5t
Seating Capacity: 80"
name-de                                 "SA-STA Red Hen"
description-de                          "400 Class Diesel Hydraulic Railcars 


Diesel railcars first succesfully appeared on South Australian tracks during the 1920's. Faced with the task of rehabilitating an ailing government railway; one of the reforms of Chief Commissioner W.A.Webb was to reduce costs on steam hauled passenger services. 


The Model 55 and 75 railcars of the era were an effective solution for off peah &country services; but their inability to work as multiple units made them ineffective for peak hour commuter services. Electrification of the urban network would have been the ultimate solution; but as Webb pointed out the cost was prohibitive. 


It wasn't until nearly 25 years after Webb returned to the USA that Government reformed the use of steam on suburban services; and it authorised the construction of a fleet of diesel- hydraulic railcars. 


The 300 Class railcars were single ended, and could be operated in sets of 2 or more units, often working in pairs seperated by a trailer. The introduction of these railcars immediately impacted upon suburban services, and they were popular with the public as a cleaner alternative to steam hauled services. Further their performance in acceleration was far greater than that of steam hauled services, and for the drivers it took some getting used to. 


The 400 Class were built alongside the second and third batches of 300 Class railcars, the first entering service in 1959. While visually very similar, a design feature is their ability to be worked as single units; having driving compartments at both ends. 


The 300 &400 Class railcars were originally painted in Regal Red with silver roof; though prblems with keeping the roof clean resulted in red being applied to the rooves also. True to fashion, railwaymen nicknamed these railcars 'Red Hens'; and by this name they became commonly known to the public. 


37 of these 400 Class railcars entered service between 1959 and 1971. Today, all have been withdrawn, though there are several units which have been preserved for use by Historical Societies in Australia. 


Model: 400 Class 

Year: 1959 

Engine: 2 x GM 6-71 

Power: 163kW 

Continuous Tractive Effort: 191kN @ 17.7km/hr 

Max Speed: 113 km/h 

Driving Wheel Diameter: 1.02m 

Length: 20m 

weight: 42.5t 

Seating Capacity: 80"
name-pl                                 "SA-STA Red Hen"
name-cn                                 "SA-STA Red Hen"
description-cn                          "400 Class Diesel Hydraulic Railcars Diesel鐵路車廂於1920年代首次成功地出現在澳洲鐵道上，是行政首長W.A.Webb為了減少利用蒸汽牽引火車運輸旅客所造成的支出，所做的鐵道改革，而結果顯示55和75型鐵路車廂確實是有效的解決方法，只可惜缺乏多樣化功能，而無法錯失了在交通顛峰時刻為通勤者提供服務的機會；最後各方雖然得到了鐵路電氣化是最終解決方法此結論，但費用卻是高得令人咋舌，直到Webb返回美國約廿五年後，當地政府重新做了規劃，讓蒸汽火車行駛於郊外鐵道系統上，另一方面也授權製造了一支柴油水力火車車隊。300 Class系列鐵路車廂只有一端車頭，最多可連接兩個以上的車體，而通常由拖車兩兩拖著前進；這些鐵路車廂的引進很快地在郊區鐵道上獲得好評，且其煞車器統表現也遠比蒸汽火車來得優異。400 Class型列車很快地便隨著第二與第三批300 Class車廂誕生，並於1959年首次加入服務行列；雖然外表看起來400 Class顯得較小，但可於任一端連結車頭、使得單一列車仍具運輸能力為其最大的設計特色。300與400型列車最早為量紅車身搭配銀色車頂，後來基於保持車頂乾淨的考量，而將車頂也改為紅色；事實上，源自於鐵路工人的「紅色母雞Red Hens」最後成了多數人稱呼這系列列車的暱稱。最初有37部400 Class列車於1959至1971年間提供運輸服務，但現在全數回收，其中有部份目前正收藏在澳洲的歷史學會中。 型式：400 Class 製造時間：1959 引擎：2 x GM 6-71 馬力：163kW 後續牽引力：191kN @ 17.7km/hr 最大速度：113 km/h 輪軸直徑：1.02m 長：20m 重量：42.5t 座位數量：80"
name-fr                                 "STA Red Hen de SA"
description-fr                          "Autorails diesel hydrauliques Class 400 


Les autorails diesel firent leur première apparition réussie sur les voies d'Australie Méridionale dans les années 1920. Ils se virent alors confier la lourde tâche de réhabiliter une voie ferrée nationale en souffrance ; l'une des réformes du conseiller W.A. Webb fut de réduire les coûts sur les services vapeurs de voyageurs. 


Les modèles d'autorails 55 et 75 de l'époque étaient une bonne solution pour les services de campagne ; mais c'est leur incapacité à travailler en unités multiples qui les rendaient inutiles pour les trajets d'heure de pointe de banlieue. L'électrification du réseau urbain aurait été la meilleure solution mais comme le fit alors très justement remarquer Webb, elle était d'un coût prohibitif. 


Il fallut donc attendre 25 ans, après que Webb fut revenu des Etats-Unis, pour que le gouvernement réforme l'utilisation des vapeurs sur les dessertes de banlieue et autorise la construction d'autorails hydrauliques diesel. 

Les autorails Class 300 n'étaient qu'à une extrémité et pouvaient fonctionner à 2 ou 3 unités, de fait ils allaient souvent par paire, séparés par une remorque. L'introduction de ces autorails eut un impact immédiat sur les dessertes de banlieue, ils devinrent donc vite populaires auprès du public en tant que moyen de transport plus 'propre' que les vieilles vapeurs. De plus, leurs performances en accélération dépassaient de loin les capacités des vapeurs, et le travail des conducteurs en était également facilité. 


Les Class 400 furent construites en même temps que les deuxièmes livraisons d'autorails 300, les premières sont donc entrées en service en 1959. Si elles étaient généralement très similaires, elles se différenciaient en revanche de par la possibilité de les utiliser en unité simple et présentaient donc des compartiments de conduite des deux côtés. 

Les autorails Class 300 & 400 étaient peints en Rouge royal avec un toit argenté à l'origine ; mais les difficultés rencontrées pour toujours maintenir un toit propre obligèrent vite à tout passer au rouge. Fidèles à la tradition, les cheminots surnommèrent les autorails les 'Red Hens' et c'est ainsi qu'ils sont restés connus du grand public. 


37 de ces Class 400 entrèrent en service entre 1959 et 1971. Aujourd'hui ils ont tous été retirés bien que plusieurs locomotives soient conservées pour mémoire dans les associations historiques d'Australie. 


Modèle : Class 400 

Année : 1959 

Moteur : 2 x GM 6-71 

Puissance : 163 kW 

Effort de traction continu : 191 kN à 17,7 km/h 

Vitesse maxi : 113 km/h 

Diamètre des roues propulsives : 1,02 m 

Longueur : 20 m 

Masse : 42,5 t 

Places assises : 80"
name-nl                                 "SA-STA Red Hen"
description-nl                          "400 Class Diesel Hydraulic Railcars 

Diesel railcars first succesfully appeared on South Australian tracks during the 1920's. Faced with the task of rehabilitating an ailing government railway; one of the reforms of Chief Commissioner W.A.Webb was to reduce costs on steam hauled passenger services. 

The Model 55 and 75 railcars of the era were an effective solution for off peah & country services; but their inability to work as multiple units made them ineffective for peak hour commuter services. Electrification of the urban network would have been the ultimate solution; but as Webb pointed out the cost was prohibitive. 

It wasn't until nearly 25 years after Webb returned to the USA that Government reformed the use of steam on suburban services; and it authorised the construction of a fleet of diesel- hydraulic railcars. 

The 300 Class railcars were single ended, and could be operated in sets of 2 or more units, often working in pairs seperated by a trailer. The introduction of these railcars immediately impacted upon suburban services, and they were popular with the public as a cleaner alternative to steam hauled services. Further their performance in acceleration was far greater than that of steam hauled services, and for the drivers it took some getting used to. 

The 400 Class were built alongside the second and third batches of 300 Class railcars, the first entering service in 1959. While visually very similar, a design feature is their ability to be worked as single units; having driving compartments at both ends. 

The 300 & 400 Class railcars were originally painted in Regal Red with silver roof; though prblems with keeping the roof clean resulted in red being applied to the rooves also. True to fashion, railwaymen nicknamed these railcars 'Red Hens'; and by this name they became commonly known to the public. 

37 of these 400 Class railcars entered service between 1959 and 1971. Today, all have been withdrawn, though there are several units which have been preserved for use by Historical Societies in Australia. 

Model: 400 Class 
Year: 1959 
Engine: 2 x GM 6-71 
Power: 163kW 
Continuous Tractive Effort: 191kN @ 17.7km/hr 
Max Speed: 113 km/h 
Driving Wheel Diameter: 1.02m 
Length: 20m 
weight: 42.5t 
Seating Capacity: 80"
name-es                                 "SA-STA Red Hen"
description-es                          "Automotores diesel hidráulicos de la clase 400 

Los automotores diesel aparecieron por primera vez, y con gran éxito, en las vías del sur de Australia durante los años veinte. Al comisionado jefe W.A. Webb se le encargó la tarea de rehabilitar el renqueante ferrocarril público y una de las primeras reformas que emprendió fue reducir los costes de los servicios a vapor de pasajeros. 

Los automotores de los modelos 33 y 75 de la época eran una solución eficaz para los servicios rurales y fuera de las horas punta, pero su incapacidad para funcionar como unidades múltiples los hacía ineficaces para los servicios de cercanías en las horas punta. La electrificación de la red urbana habría sido la solución definitiva pero, como señaló Webb, el coste resultaba prohibitivo. 

Pasaron cerca de 25 años desde que Webb volviera a los EE.UU. para que el gobierno reformase el uso del vapor en los servicios de cercanías y autorizase la construcción de una flota de automotores diesel hidráulicos. 

Los automotores de la clase 300 eran de una sola cabina, podían maniobrarse en composiciones de dos o más unidades y solían funcionar en parejas separadas por un remolque. La introducción de estos automotores tuvo un impacto inmediato en los servicios de cercanías y se hicieron muy populares entre el público como una alternativa mucho más limpia a los servicios a vapor. Además, sus prestaciones en la aceleración eran mucho mayores que las de los servicios a vapor y a los maquinistas les costó un poco acostumbrarse a ellos. 

La clase 400 se construyó junto con la segunda y tercera tanda de la clase 300, y el primer automotor de ésta entró en servicio en 1959. Aunque en apariencia son muy similares, una característica de su diseño es la capacidad de funcionar como unidades simples, pues tienen cabinas dobles. 

Los automotores de las clases 300 y 400 se pintaron originalmente de rojo real con los techos de color plata; aunque los problemas para mantenerlos limpios hicieron que también se los pintara de rojo. Fieles a la moda, los empleados apodaron a estos automotores 'Red Hens' [gallinas rojas] y por este nombre pasaron a ser conocidos comúnmente entre el público. 

37 de estos automotores de la clase 400 entraron en servicio entre 1959 y 1971. Hoy en día ya han sido retirados todos, aunque hay varias unidades que se han conservado para que las utilicen las sociedades históricas de Australia. 

Modelo: Clase 400 
Año: 1959 
Motores: 2 GM 6-71 
Potencia: 163 kW 
Esfuerzo de tracción continuo: 191 kN a 17,7 km/h 
Velocidad máxima: 113 km/h 
Diámetro de la rueda motriz: 1,02m 
Largo: 20m 
Peso: 42,5t 
Plazas (asientos): 80"
name-it                                 "SA-STA Red Hen"
asset-filename                          "redhen"
name-hu                                 "SA-STA vörös tyúk"
name-cz                                 "SA-STA Slepice červená"
description-cz                          "Třída 400 - Motorový vůz Motorové osobní vozy se na jihoaustralských železnicích poprvé objevily ve dvacátých letech 20. století. Jejich vývoj byl zahájen po reformách zavedených W. A. Webbem, které měly za cíl snížení vysokých nákladů za parou poháněné osobní vlaky na maloměstských tratích. První motorové vozy typu 55 a 75 byly velmi efektivní zejména na lokálních a méně významných tratích. Nebylo však možno spojit více vozů do jednoho vlaku, čímž bylo prakticky znemožněno jejich nasazení v době přepravní špičky. Zdálo se tedy, že situaci vyřeší až elektrifikace hlavních tratí. Tu však nebylo možno provést, neboť by si to vyžádalo téměř astronomické náklady. Další osud motorových vozů na australských železnicích pak byl téměř 25 let nejistý. Nakonec však vláda vyhlásila velkou reformu osobních tratí, jejíž součástí bylo i zahájení výstavby velkého počtu diesel-hydraulických motorových vozů. Nové motorové vozy třídy 300 měly stanoviště pouze na jednom konci a mohli být spojeny do souprav dvou i více vozů. Nejčastěji operovaly v soupravách složených ze dvou lokomotiv a jednoho vlečného vozu. Zavedení těchto vozů zcela změnilo způsob cestování na maloměstských tratích. U veřejnosti byly motorové vozy velmi populární, neboť představovaly čistší alternativu k parním vlakům. Jejich výkon a zrychlení bylo navíc vyšší a strojvůdcům nějaký čas trvalo, než si na tyto výhody zvykli. Motorové vozy třídy 400 byly vyráběny současně s třetí a čtvrtou sérií třídy 300. Jejich první série vstoupila do služby v roce 1959. Vzhledem si byly s třídou 300 velmi podobné, měly však stanoviště na obou koncích a mohly tedy v případě potřeby operovat i samostatně. Vozy třídy 300 &400 měly původně tmavě červený nátěr a stříbrnou střechu. Problémy s rychlým špiněním a problematickým čištěním střechy však nakonec vedly k použití červené barvy i na střechy vozů. Železničáři těmto strojům přezdívali 'červené slepice' a tato přezdívka vešla i do povědomí široké veřejnosti. V letech 1959 - 1971 bylo vyrobeno celkem 37 kusů motorových vozů třídy 400. Poslední byl stažen ze služby v roce 1996. Několik z nich je dodnes zachováno pro muzejní účely či provozování historických jízd. 

Model: Třída 400 
Rok výroby: 1959 
Motor: 2 x GM 6-71 
Výkon: 163kW 
Trakční výkon: 191kN @ 17.7km/hod 
Maximální rychlost: 113 km/h 
Průměr hnacího dvojkolí: 1.02m 
Délka: 20m 
Hmotnost: 42.5t 
Míst k sezení: 80"
description-hu                          "400. osztály dízel-hidraulikus vonatok

A dízel vonatok a huszas években jelentek meg először a dél-ausztrál pályákon. W.A. Webb főmegbízott a gyenge hírnevű állami vasút hírnevét akarta visszaállítani azzal, hogy csökkentette a gőzmozdonyok vontatta utasszállítók számát és ezzel költségüket.

Az 55-ös és 75-ös modellek hatékony megoldást jelentettek a csúcsforgalmon kívül eső forgalom lebonyolítására, de ugyanakkor már alkalmatlannak bizonyultak az állandó, csúcsforgalmi szolgálatra. A városi hálózat elektromosítása lett volna a végső megoldás, de Webb rámutatott, hogy ez megengedhetetlen költségekkel járna. 

Majdnem 25 évvel Webb visszatérése után Amerikába, került csak sor a külvárosi járatok gőzöseinek leváltására a kormány intézkedésére, ezzel egyidőben pedig megkezdődhetett a dízel-hidraulikus flotta kiépítése.

A 300. osztály SINGLE ENDED , és 2 vagy több egységgel együtt lehetett működtetni - gyakran párban dolgoztak, melyet egy vontatott kocsi választott el. A szerelvények azonnal nagy befolyást gyakoroltak a külvárosi közlekedésre és az utasok között is nagyobb népszerűségnek örvendett, mert tisztább volt, mint a gőzmozdonyok. Gyorsulásuk sokkal jobb volt a gőzmozdonyokénál, amihez a vezetőknek bizony hozzá kellett szokniuk. 

A 400. osztály egyszerre készült a 300. osztály második és harmadik generációjával, melyből az első 1959-ben lépett szolgálatba. Míg külsőre nagyon hasonlóak voltak, a tervezésnek köszönhetően SINGLE UNIT-ként működhettek úgy, hogy mindkét végükön egy-egy vezetőkabin volt.

A 300. és 400. osztály szerelvényeit eredetileg pirosra, tetejét pedig ezüstre festették - ám a tető tisztítása nehézkes volt, ezért később azt is pirosra festették. A vasutasok csak 'piros tyúknak' becézték ezt a vonatot - így ez a megnevezés az utasok körében is gyorsan elterjedt.

1959 és 1971 között 39 darab 400. osztályú szerelvény lépett szolgálatba, napjainkra azonban már mindent kivonták a forgalomból, ám az Ausztrál történelmi társulat néhány egységet megőrzött belőle.

Modell: 400. osztály
Év: 1959
Motor: 2 x GM 6-71
Teljesítmény: 163kW
Folyamatos vontatómunka: 191kN @ 17.7kmhr
Max. sebesség: 113 kmh
Hajtókerék átmérő: 1.02m
Hossz: 20m
Súly: 42.5t
Ülések száma: 80"
description-pl                          "Wagony spalinowe z przekładnią hydauliczną klasy 400 

Wagony spalinowe miały swój udany debiut na liniach kolejowych Południowej Australii w latach 20. XX wieku. W celu postawienia na nogi podupadających kolei państwowych Główny Komisarz W. A. Webb przeprowadził szereg reform, wśród których było zmniejszenie wydatków na pociągi pasażerskie o napędzie parowym. 

Modele 55 i 75 wagonów silnikowych były w tym czasie wydajnym rozwiązaniem w połączeniach poza godzinami szczytu i pozamiejskich, ale ze względu na brak możliwości połączenia ich w skład słabo nadawały się do przewozu pasażerów w godzinach szczytu. Najlepszym rozwiązaniem byłaby elektryfikacja miejskiej sieci kolejowej, ale koszt tego przedsięwzięcia byłby ogromny, jak wykazał Webb. 

Dopiero po niemal 25 latach od powrotu Webba do USA rząd zreformował wykorzystanie taboru parowego na liniach podmiejskich i autoryzował budowę taboru wagonów spalinowych z przekładnią hydrauliczną. 

Wagony klasy 300 miały jeden przedział maszynistów i mogły działać w składach złożonych z 2 lub więcej jednostek, często były łączone w pary przedzielone wagonem doczepnym. Wprowadzenie wagonów miało natychmiastowy wpływ na jakość przewozów podmiejskich. Wagony te cieszyły się też popularnością jako czystsza alternatywa dla składów o napędzie parowym. Ich przyśpieszenie było dużo lepsze niż jednostek o napędzie parowym, do czego maszyniści musieli się przez pewien czas przyzwyczajać. 

Wagony klasy 400 były budowane wraz z drugą i trzecią serią wagonów klasy 300 i weszły do użytku w 1959 r. Chociaż z wyglądu są bardzo podobne, jedną z ich cech jest możliwość pracy w pojedynkę; na obu końcach tych wagonów znajdują się przedziały maszynistów. 

Wagony klasy 300 i 400 były początkowo malowane czerwienią królewską, a ich dachy na srebrno, ale problemy z utrzymaniem dachów w czystości spowodowały, że zaczęto na czerwono malować również dachy. Kolejarze nazywali te wagony 'czerwonymi kurami' i pod taką nazwą były one powszechnie znane. 

W latach 1959-1971 do użytku weszło 37 wagonów klasy 400. Obecnie wszystkie zostały już wycofane, ale kilka z nich zachowano do użytku Towarzystw Historycznych Australii. 

Model: klasa 400 
Rok produkcji: 1959 
Silniki: 2 x GM 6-71 
Moc: 163kW 
Siła pociągowa ciągła: 191kN przy 17,7km/h 
Prędkość maksymalna: 113 km/h 
Średnica koła napędnego: 1,02m 

Długość: 20m 
Masa: 42.5t 
Liczba miejsc siedzących: 80"
description-it                          "Automotrici diesel idrauliche Classe 400 
Le automotrici diesel apparvero per la prima volta con successo sui binari della South Australian durante gli anni 1920. Di fronte al compito di riabilitare le sofferenti ferrovie governative, una delle riforme del Commissario Capo W. A. Webb fu quella di ridurre i costi dei servizi passeggeri a vapore. 
Le automotrici modello 55 e 75 dell'era rappresentarono una soluzione efficace per i servizi rurali e non di punta; ma la loro inabilità di lavorare come unità multiple le rese inefficaci per i servizi pendolari delle ore di punta. L'elettrificazione della rete urbana sarebbe stata la soluzione ottimale ma, come fece notare Webb, il costo era proibitivo. 
Dopo quasi 25 anni dal ritorno di Webb negli USA il Governo riformò l'utilizzo del vapore per i servizi sub-urbani e autorizzò la costruzione di automotrici diesel-idrauliche. 
Le automotrici della 

Classe 300 avevano una sola cabina di guida e potevano essere operate in gruppi di due o più unità, spesso lavorando in coppie separate da un rimorchio. L'introduzione di queste automotrici ebbe un impatto immediato sui servizi suburbani e divennero immediatamente popolari presso il pubblico quale alternativa pulita ai servizi a vapore. Inoltre la loro accelerazione era molto maggiore rispetto a quella dei servizi a vapore, e i conducenti impiegarono un po' di tempo ad abituarvicisi. 
Le prime automotrici della Classe 400 vennero costruite assieme al secondo e al terzo lotto della Classe 300 ed entrarono in servizio nel 1959. Anche se molto simili dal punto di vista estetico, la loro caratteristica era quella di poter essere operate singolarmente, avendo una cabina di guida a ciascuna estremità. 
Le automotrici delle classi 300 e 400 vennero originariamente dipinte in rosso reale, con il tetto color argento; i problemi nel mantenere pulito quest'ultimo fecero sì che anche questo venisse successivamente dipinto di rosso. Come vuole la tradizione i ferrovieri trovarono un soprannome anche per queste automotrici: 'Red Hens' (galline rosse) e con questo nome divennero comunemente note presso il pubblico. 
37 automotrici Classe 400 presero servizio tra il 1959 e il 1971. Oggi sono state tutte ritirate, ma diverse unità sono state mantenute in servizio da società storiche australiane. 
Modello: Classe 400 
Anno di costruzione : 1959 
Motore: 2 x GM 6-71 
Potenza: 163kW 
Sforzo di trazione continuo: 191kN @ 17.7km/hr 
Velocità massima: 113 km/h 
Diametro ruote motrici: 1.02m 
Lunghezza: 20m 
Peso: 42.5t 
Posti a sedere: 80"
description-ru                          "Дизель-гидравлические локомотивы класса 400 

Дизельные локомотивы впервые появились на Южноавстралийских дорогах в 1920-х годах. Возникла необходимость реабилитировать государственные железные дороги; одна из главных реформ спецуполномоченного У.А. Уэбба заключалась в удешевлении пассажирских перевозок.

Локомотивы моделей 55 и 75 справлялись с обычными рейсами и эффективно дейстовали в сельской местности, однако невозможность их использования в связке не позволяла использовать их в часы пик. Эту проблему могла бы решить электрификация городской железнодорожной сети, однако Уэбба остановила дороговизна такой модификации.

Прошла почти четверть века после возвращения Уэбба в США, когда правительство стало сокращать применение паровозов на пригородных маршрутах и вкладывать деньги в строительство дизель-гидравлических локомотивов.

Локомотивы класса 300 имели кабину машиниста только с одной стороны и могли использоваться в группах. Они нашли широкое применение и нравились пассажирам, поскольку были более 'чистой' альтернативой паровозам. К тому же 'трехсотые' значительно быстрее разгонялись - машинистам понадобилось некоторое время, чтобы к этому привыкнуть, но вскоре они по достоинству оценили новые локомотивы. 

Локомотивы класса 400 строили параллельно со второй и третьей партиями класса 300. Их эксплуатация началась в 1959 году. Внешне 'четырехсотые' очень походили на своих предшественников, но отличались тем, что могли работать и по отдельности, так как были оснащены двумя кабинами, спереди и сзади.

Первоначально локомотивы класса 300 и 400 красили в 'королевский красный' с серебряной крышей, но ее было трудно поддерживать в чистоте, и скоро крышу тоже стали красить в красный. Следуя традиции, железнодорожники наделили и эти локомотивы прозвищем; они до сих пор известны как 'Красные курочки'.

Между 1959 и 1971 годами было выпущено 37 локомотивов класса 400. Сейчас они практически все списаны, хотя несколько локомотивов сохранено австралийскими историческими обществами. 

Модель: Класс 400 
Мощность: 163 кВт 
Двигатель: 2 x GM 6-71 
Максимальная скорость: 113 км/ч 
Год выпуска: 1959 
Тяговое усилие: 191кН при 17,7км/ч 
Диаметр колеса: 1,02 м 
Длина: 20 м 
Вес: 42,5 т 
Пассажирских мест: 80"
kuid-table
{
  0                                     <kuid:523:401>
  1                                     <kuid:-10:172>
  2                                     <kuid:523:402>
  3                                     <kuid:523:100432>
  4                                     <kuid:523:100433>
}

Файлы:

redhen_alpha_numbers
redhen_alpha_numbers / alphanumber_0.tga	1.0 kB
redhen_alpha_numbers / alphanumber_1.tga	1.0 kB
redhen_alpha_numbers / alphanumber_2.tga	1.0 kB
redhen_alpha_numbers / alphanumber_3.tga	1.0 kB
redhen_alpha_numbers / alphanumber_4.tga	1.0 kB
redhen_alpha_numbers / alphanumber_5.tga	1.0 kB
redhen_alpha_numbers / alphanumber_6.tga	1.0 kB
redhen_alpha_numbers / alphanumber_7.tga	1.0 kB
redhen_alpha_numbers / alphanumber_8.tga	1.0 kB
redhen_alpha_numbers / alphanumber_9.tga	1.0 kB
redhen_art
redhen_art / redhen_art_512.texture.txt	77 B
redhen_art / redhen_art_512.tga	1.0 MB
redhen_art / redhen_art_icon.texture.txt	79 B
redhen_art / redhen_art_icon.tga	32.5 kB
redhen_body
redhen_body / diamond.texture.txt	30 B
redhen_body / diamond.tga	12.0 kB
redhen_body / digit_4.texture.txt	30 B
redhen_body / digit_4.tga	812 B
redhen_body / digit_5.texture.txt	30 B
redhen_body / digit_5.tga	812 B
redhen_body / digit_6.texture.txt	30 B
redhen_body / digit_6.tga	812 B
redhen_body / engine.texture.txt	29 B
redhen_body / engine.tga	96.0 kB
redhen_body / env_glass.bmp	12.1 kB
redhen_body / env_glass.texture.txt	32 B
redhen_body / env_metal.bmp	12.1 kB
redhen_body / env_metal.texture.txt	32 B
redhen_body / redhen_body.pm	313.8 kB
redhen_body / redhen_main.texture.txt	34 B
redhen_body / redhen_main.tga	768.0 kB
redhen_read.txt	1.0 kB
redhen_shadow
redhen_shadow / black.texture.txt	28 B
redhen_shadow / black.tga	3.0 kB
redhen_shadow / redhen_shadow.pm	11.9 kB
Общий объём файлов:	2.2 MB

Версии элемента:

kuid	kind	name	build	date	size
<kuid:523:400>	traincar	SA-STA Red Hen	0	14.07.2020 8:59:15	545.1 kB

Зависимости:

kuid	author	kind	name	build	date	size
<kuid:-10:172>	#-10	interior	Gen1960_op1	0	17.04.2023 22:46:25	2.8 MB
<kuid2:523:401:1>	#523	bogey	Redhen_bogie	0	16.07.2020 11:14:25	51.3 kB
<kuid2:523:402:1>	#523	engine	RedHen	0	10.01.2021 17:58:10	2.9 kB
<kuid2:523:100432:1>	#523	enginesound	redhen	0	12.06.2020 23:26:52	4.3 MB
<kuid:523:100433>	#523	hornsound	redhen	0	2.09.2018 19:50:07	507.0 kB
Всего связей: 5, неизвестных связей: 0

Зависимые элементы:

kuid	author	kind	name	build	date	size
<kuid:7356:100223>	#7356	map	biggest train ever	3.6	2.08.2020 17:00:27	47.9 kB
<kuid:45287:100040>	#45287	activity	BlacktownBusy	0	14.07.2020 9:05:27	454.0 kB
<kuid:46435:100006>	#46435	activity	RB30B	0	20.10.2021 0:47:42	2.2 MB
<kuid:46435:100023>	#46435	activity	RB30D	0	24.07.2020 19:42:43	3.3 MB
<kuid:46435:200006>	#46435	activity	RB30B	0	23.07.2020 20:19:31	2.2 MB
<kuid:46435:200015>	#46435	activity	RB30C	0	12.01.2021 18:45:56	1.0 MB
<kuid:46435:200025>	#46435	activity	RB30E	0	23.07.2020 19:19:00	2.4 MB
<kuid:46435:200026>	#46435	activity	Razorback RBF - Local Passenger	0	25.10.2021 20:45:02	7.4 MB
<kuid:52255:100503>	#52255	map	MA & PAv2	2.4	2.08.2020 9:43:37	2.2 MB
<kuid:56603:101023>	#56603	profile	HarvestTime	2.4	20.04.2023 19:51:31	12.2 kB
<kuid:56603:101375>	#56603	profile	HarvestTime	2.4	20.04.2023 22:22:59	12.5 kB
<kuid:59904:100001>	#59904	activity	RBLA	0	23.07.2020 20:16:20	3.1 MB
<kuid:59904:100302>	#59904	activity	RB3LB	0	25.10.2021 20:41:32	9.2 MB
<kuid:59904:100402>	#59904	activity	RB4LB	0	18.10.2021 19:21:20	9.0 MB
<kuid:59904:100403>	#59904	activity	RB4LC	0	20.04.2021 20:12:33	5.5 MB
<kuid:59904:100404>	#59904	activity	JES :: RBR :: LD :: Need for Steam	0	18.04.2023 20:37:10	2.2 MB
<kuid:59904:99900001>	#59904	activity	RBR Demo 1 Apollo Bay	0	12.07.2020 22:34:32	904.0 kB
<kuid:59904:99900002>	#59904	activity	RBR Demo 3 Shunting 101	0	12.01.2021 19:41:44	820.3 kB
<kuid:90641:100106>	#90641	profile	Rodgers Rail 2 QR	2.5	26.07.2023 8:35:46	109.5 kB
<kuid:95639:761263>	#95639	profile	TRS 2004: Built in Loks	2.4	13.07.2023 22:27:16	12.6 kB
<kuid:102067:100051>	#102067	activity	QR2100 Apollo bay run	2	22.04.2023 2:45:18	1.8 MB
<kuid:102067:100091>	#102067	activity	WSY-001-Altona to patterson.	2	23.07.2020 20:48:23	3.7 MB
<kuid:114041:100617>	#114041	map	H0 DCC Layout	2.4	2.08.2020 10:03:21	89.4 kB
<kuid:114041:100619>	#114041	profile	Standard setup	2.4	2.08.2020 10:24:11	5.0 kB
<kuid2:146951:100816:1>	#146951	map	Crooked Mile Creek	2.4	2.08.2020 9:43:17	1.1 MB
<kuid2:146951:100817:1>	#146951	profile	Red Hen Run	2.4	2.08.2020 10:24:08	45.7 kB
<kuid:165313:135151196>	#165313	map	??? ????? ?????	2.4	17.01.2021 0:56:31	11.4 MB
<kuid:165313:135151198>	#165313	profile	All line drop-off	2.4	12.01.2021 18:38:57	24.6 kB
<kuid:175149:732098>	#175149	profile	Kunadar Tour	2.4	2.08.2020 9:51:56	46.2 kB
<kuid:175149:732099>	#175149	map	KUNADAR	2.4	2.08.2020 9:41:57	3.4 MB
<kuid:175207:100011>	#175207	map	dpdpdpd	3.6	23.01.2021 12:34:33	4.6 MB
<kuid2:187535:202220:1>	#187535	profile	Much Ado About Nothing	2.4	21.04.2023 3:56:23	308.4 kB
<kuid2:187535:303000:4>	#187535	profile	Monday - Meet Mike nine	2.4	20.04.2021 20:46:18	661.0 kB
<kuid2:187535:303010:2>	#187535	profile	Monday - Yard Broom	2.4	12.01.2021 22:35:14	401.1 kB
<kuid2:187535:303020:2>	#187535	profile	Monday - Meat 'n' Greet	2.4	2.08.2020 9:50:59	333.4 kB
<kuid2:187535:303030:2>	#187535	profile	Monday - Afternoon delight	2.4	26.07.2023 1:49:49	399.3 kB
<kuid2:187535:303040:2>	#187535	profile	Monday - Evenin' All	2.4	10.01.2021 16:46:55	489.0 kB
<kuid2:187535:303050:2>	#187535	profile	Monday - Late night chores	2.4	25.07.2023 22:10:10	408.8 kB
<kuid2:187535:303060:2>	#187535	profile	Tuesday - Early bird	2.4	2.08.2020 9:41:43	407.1 kB
<kuid2:187535:303070:1>	#187535	profile	Tuesday - Fleetwood Mike	2.4	18.10.2021 19:44:59	419.5 kB
<kuid2:187535:303080:2>	#187535	profile	Tuesday - Loggermotive	2.4	20.10.2021 0:57:56	475.6 kB
<kuid2:187535:303090:1>	#187535	profile	Tuesday - Logging On	2.4	2.08.2020 9:50:59	412.7 kB
<kuid2:187535:303100:1>	#187535	profile	Tuesday - Transformations	2.4	12.01.2021 18:39:32	498.4 kB
<kuid2:187535:303110:2>	#187535	profile	Tuesday - Six o' Clock Swill	2.4	20.04.2023 22:22:58	486.9 kB
<kuid:627624:100004>	#627624	map	english reilways (50km)	3.6	2.08.2020 10:17:25	3.0 MB
<kuid:685926:100098>	#685926	map	Hello, This is my route!	3.6	2.08.2020 9:52:45	54.2 kB
<kuid:733628:100017>	#733628	map	miwokru forest new edit	3.6	26.07.2023 8:50:47	695.9 kB
<kuid:739000:100007>	#739000	map	india	3.6	19.07.2023 17:29:56	66.3 kB
<kuid:747718:100036>	#747718	profile	69 street to Saddletowne - Autosave	3.6	26.07.2023 12:28:43	36.7 kB
<kuid:747718:100038>	#747718	map	C Trains - Autosave	3.6	2.08.2020 17:02:07	81.7 kB
<kuid:759038:100006>	#759038	map	Mini-Long Distance Route	3.6	2.08.2020 10:11:02	3.7 MB
<kuid:762399:100002>	#762399	map	A Cape & Cove Junction 3.3-ipad TEST-TRZ-2	3.8	22.03.2021 6:28:23	971.3 kB
<kuid:808153:100015>	#808153	map	@Nockland City@	3.6	23.01.2021 12:34:16	5.3 MB
<kuid:834705:100031>	#834705	map	ziekiwonkboz - Autosave - Autosave - Autosave - Autosave - Autosave - Autosave - Autosave - Autosave - Autosave - Autosave - Autosave - Autosave	3.6	26.07.2023 8:35:18	99.2 kB
<kuid:834705:100034>	#834705	map	Panumbangan test v.1.0.0	3.6	24.07.2023 6:05:31	102.7 kB
<kuid:848095:100003>	#848095	map	rute pulau jawa	3.6	14.08.2023 10:12:56	749.6 kB
<kuid:870832:100001>	#870832	map	KK Express Passenger Indonesia V.1.0	3.8	26.07.2023 10:04:33	791.9 kB
<kuid:894593:100018>	#894593	map	ZZZ Rute Indo By Deny e1	3.6	14.08.2023 10:12:56	2.9 MB